Theo Melgert heeft na liefst achttien jaar, waarvan vijftien jaar als voorzitter, afscheid genomen van het bestuur van supportersvereniging Pro Excelsior. We spraken uitgebreid met Melgert over alles wat hij in deze lange periode in Kralingen heeft meegemaakt. “Er is de afgelopen jaren iets heel moois neergezet.”
Hij voorspelde het echt, op zondag 7 mei 2017. Voor de draaiende camera van de NOS zelfs. Maar als Theo Melgert een paar uur na het door Excelsior verstierde kampioensfeest van Feyenoord naar het achtuurjournaal schakelt, ziet hij dat zijn laatste zin de uitzending niet heeft gehaald. “De journalist vroeg me wat de einduitslag zou worden. Ik zei: 3-0.” Als Excelsior een keer in de schijnwerpers staat, weten de media wie ze moeten bellen. Melgerts nummer staat in het boekje van menig journalist – als dé stem van de Kralingse supporters. Voortaan zullen ze moeten schakelen met een ander: na vijftien jaar nam Melgert in augustus 2025 afscheid als voorzitter van supportersvereniging Pro Excelsior.
Melgert ging in 1973 voor het eerst naar Excelsior en maakte de gloriejaren tussen 1982 en 1987 van dichtbij mee. Excelsior speelde vijf achtereenvolgende seizoenen in de eredivisie en werd in 1982-1983 zelfs negende. Spelers uit die tijd zijn helden voor hem. Regelmatig vertelt hij hoe spelers als Koos Waslander en Ton Pattinama vroeger het werk opknapten voor geweldenaar Frans Struis en hoe de aanpak van trainer Rob Jacobs nu niet meer zou werken. Melgert plaatst niet vaak een bericht op sociale media, maar nadat hij begin 2025 samen met Koos Waslander, Aad Leenheer, Carlo van Tour en Ton Wickel gastspreker was tijdens de bierproeverij, moest hij toch echt deze ‘mooie avond met mijn Excelsior-helden van vroeger’ delen. Naast zijn contacten met de voormalige profs, zijn ook die met de actieve voetbalwereld nauw. In overleggen met de club keek de directie regelmatig vreemd op dat de supportersvereniging al op de hoogte was van een op handen zijnde transfer.
Na de eeuwwisseling ging Melgert steeds vaker naar uitwedstrijden. Hij kon meerijden met Dennis van der Neut, toenmalig bestuurslid van Pro Excelsior, die hem rond 2007 vroeg of de portefeuille commerciële zaken iets voor hem was. “Ik had via mijn werk in de reclamewereld connecties en heb toen een heleboel adverteerders aangetrokken. Zelfs de Koninklijke Landmacht, voor een blad dat door een beperkte doelgroep werd gelezen.” Als bestuurslid raakte Melgert steeds meer betrokken bij de supportersvereniging. Hij miste bijna geen wedstrijd meer en hielp in de keet steevast met de verkoop van merchandise. “We hadden topomzetten. Het hoogtepunt was de kerstverkoop waarbij de hele dag lang een cd met ‘Let It Snow’ op stond.” Toen voorzitter Michel van der Neut in 2010 bekendmaakte te gaan stoppen, vroeg de rest van het bestuur op een donderdagavond of Melgert hem niet wilde opvolgen. “Ze zeiden dat het voorzitterschap niet zoveel voorstelde. Toen ik instapte, ging alles nog per mail. WhatsApp bestond nog niet. Nu zijn we uitgegroeid tot een organisatie die ook heel veel contact heeft met andere partijen. Vroeger had iedereen zijn eigen pakket en liep het gewoon goed. Er was alleen ellende als er wat gebeurde rond de samenwerking met Feyenoord of als Nico Janssens in een interview weer eens zei dat de supporters zich nergens mee moesten bemoeien. Op de een of andere manier werd dat allemaal bezworen en ging het daarna weer gewoon verder zoals altijd. Nu laten leden via sociale media veel meer van zich horen en krijg je continu mee wat mensen ergens van vinden.”
Desondanks waren het roerige tijden in 2010. Een jaar eerder was Excelsior door supporters nog symbolisch ten grave gedragen, nadat op Hemelvaartsdag in 2009 een verregaande samenwerking met Feyenoord was aangekondigd. “We hebben van alles geprobeerd om dit tegen te houden, maar dit lukte natuurlijk niet. Het was te kort dag om met de club in gesprek te gaan. Het seizoen erna was er heel veel irritatie en legde [algemeen directeur, red.] Simon Kelder ons aan de hand van financiële plaatjes uit dat hij niet anders kon. Naarmate het seizoen vorderde, verdween de aversie door de resultaten naar de achtergrond.” Melgert nam dankzij de legendarische 16 mei 2010 de voorzittershamer van de supportersvereniging van een eredivisieclub over. Tijdens de eerste thuiswedstrijd tegen Feyenoord (3-2 winst) was hij echter niet op de tribune te vinden. Er stonden nog geen kasten in het nieuwe supportershome, waar ook fanshop gevestigd was, en daardoor bewaakte hij samen met zijn voorganger Michel van der Neut de hele wedstrijd de voorraad.
Vanaf het moment dat de samenwerking met Feyenoord werd geïntensiveerd, werd het contact tussen de club en supportersclub beter. “Ik vermoed dat Kelder dacht: we moeten die jongens toch meer gaan betrekken. Ze vertegenwoordigen de achterban en daar wil je geen wrevel mee. Het ging allemaal niet zo soepel als met [oud-voorzitter, red.] Martin de Jager, maar hoe je het ook wendt of keert: Simon Kelder is iemand met een rood-zwart hart die Excelsior een aantal keer heeft gered.” Vanaf 2012 werd algemeen directeur Ferry de Haan het eerste aanspreekpunt voor Pro Excelsior. Melgert herinnert zich het eerste gesprek dat hij vier jaar eerder had met De Haan, die toen commercieel manager was, nog goed. “Toen werd de mascotte geïntroduceerd, want Ferry de Haan was verantwoordelijk voor de kidsclub. Ik gebruikte op internet de bijnaam Woutje Stein en hij vroeg of hij die mocht gebruiken. Mijn schoonzus heeft nog de eerste versie van het mascottepak gemaakt.”
De band tussen de directie en supportersvereniging was niet altijd even goed. Toen elke seizoenkaarthouder tussen 2017 en 2019 automatisch lid werd van Pro Excelsior, werd het bestuur op ledenvergaderingen weleens neergezet als de marionet van de Excelsior-directie. “We hebben veel contact met de directie, maar het grote verschil is dat we nu ook binnen de organisatie kunnen schakelen om zaken te regelen. Zo komt het initiatief om jaarlijks overleden supporters en spelers te herdenken uit onze koker. Ik denk dat we als supportersvereniging als gelijkwaardig worden beschouwd. Er zijn natuurlijk meningsverschillen geweest in de loop der jaren, maar we kunnen altijd aanschuiven, bellen, mailen of appen. We hebben nu zelfs een eigen container op het fanplein.”
Waar ook Pro Excelsior in 2009 via de media moest vernemen dat Excelsior een satellietclub van Feyenoord werd, wordt de supportersvereniging inmiddels vooraf geïnformeerd over belangrijke besluiten. Zoals in 2017, toen de stadionnaam werd verkocht, en bij de aanpassing van de clubnaam en het logo in 2021. Desondanks trok Pro Excelsior vervolgens haar eigen lijn. Als ode aan de historie bleef de supportersvereniging spreken van ‘Woudestein’, net zoals vastgehouden werd aan ‘Excelsior’ zonder de toevoeging ‘Rotterdam’. Supporters weten heus wel uit welke stad hun club komt. Hetzelfde gold voor het omdopen van de man of the match tot de gesponsorde ‘Ster van Kralingen’. “Ik begrijp ook wel dat de club dat doet als ze daar een paar duizend euro voor kunnen vangen. Of de speler een kandelaar of gratis wasbeurt voor zijn auto krijgt, maakt mij niet uit. Wij reiken het alleen niet uit en blijven bij onze kappersbon van Strak Strak. Voor ons is het belangrijk dat de man of the match naar het supportershome komt.”
Pro Excelsior zette zich jarenlang in om meer fans naar uitwedstrijden te krijgen en leden te werven, maar het leek trekken aan een dood paard. Tot de aantallen na de coronaperiode begonnen te groeien en zelfs in de Keuken Kampioen Divisie uitvakken uitverkocht raakten. Maar wat in al die jaren is gebleven, is de lage animo voor evenementen van supportersverenigingen. “Dat zie je ook bij de grotere clubs. Je moet een lange adem en veel geduld hebben. Sommige evenementen lopen wel goed, maar dat komt omdat we andere geledingen van de club erbij betrekken. Misschien moeten we dat ook met andere evenementen gaan doen. Ik weet nog dat oud-spelers afspraken voor ons hadden verzet, maar dat we ze moesten mailen dat het door te weinig aanmeldingen niet doorging.”
Als spreekbuis tussen de supporters en club was het ook regelmatig aan Melgert om op te treden als bemiddelaar. Zo schoof hij aan toen een groepje supporters op het matje werd geroepen door de veiligheidscoördinator, directie en voetbalpolitie. Rond wedstrijden ging hij regelmatig het gesprek aan met kritische supporters, die verwachtten dat de supportersvereniging alles wel even kon oplossen. Al met al zijn de veiligheidsincidenten in zijn vijftien jaar als voorzitter op twee handen te tellen en vaak was ook nog eens de tegenpartij de schuldige. Bij het bezoeken van congressen van het Supporterscollectief Nederland prees Melgert zich telkens weer gelukkig dat hij fan is van een kleine club. “Daar wordt voornamelijk gesproken over de problematiek van grotere clubs. Dat hoor ik dan met een glimlach aan. Ik vind het gewoon aandoenlijk waar volwassen mensen zich druk over kunnen maken. Dat is het verschil tussen een grote club en Excelsior. Je kent de meeste supporters, weet hoe iedereen in elkaar steekt en kunt daardoor mensen aanspreken. Negen van de tien keer denk ik op zo’n congres: waarom zitten we hier eigenlijk? Ja, voor de koffie…” De bijeenkomsten worden vaak op de KNVB Campus in Zeist gehouden en de andere bestuursleden kregen regelmatig te horen dat daar écht een heel goed koffiezetapparaat staat.
In de vijftien jaar waarin Melgert voorzitter was van Pro Excelsior speelde Excelsior 575 wedstrijden. Van de 2-1 nederlaag bij Sparta Nijkerk in de beker tot de 3-0 zege op Feyenoord, van de afstraffing bij Roda JC tot de recordzege op Telstar en van de drie degradaties tot evenveel promoties – er gebeurde nogal wat in die jaren. Alleen in coronatijd was Melgert er niet bij. “Toen we met testen weer mochten komen ben ik een paar keer gegaan, maar het seizoen ging als een nachtkaars uit. Toen dacht ik: in plaats van een staaf in mijn neus blijf ik wel thuis.” De coronaperiode was voor Melgert de bevestiging dat de band tussen de club en supporters sterk was. “Supporters wilden de club op allerlei manieren blijven volgen en vroegen geen geld terug voor hun seizoenkaart. Iedereen besefte dat we elkaar moesten steunen.” Iets wat Melgert dus al sinds 1973 doet. “Ik heb meegemaakt dat hier 11.000 man op de tribune zaten. Je moest een kaartje kopen bij de sigarenboer, anders kwam je niet binnen. Daarna de gouden jaren waarin we bijna Europees voetbal haalden. En toen zaten we ineens nog maar met honderd betalende toeschouwers. Dan denk je: waarom blijf ik überhaupt zitten? Maar op de een of andere manier hebben die eerste jaren zoveel indruk op mij gemaakt, dat als voorzitter ook dacht: ik wil gewoon zo lang mogelijk aan het roer blijven om dingen te ontwikkelen en de club te helpen. Ik vond het al die jaren een uitdaging om dat te blijven uitbouwen.”
Melgert werd in 2010 de vijfde voorzitter van supportersvereniging Pro Excelsior en bekleedde die functie de helft van het dertigjarig bestaan van de vereniging. Na vijftien jaar vond hij het dus tijd om de voorzittershamer over te dragen. “Er zit nu een bestuur dat gepokt en gemazeld is en, dat is het belangrijkste, een rood-zwart hart heeft. Er is iets heel moois neergezet. Mijn doel was om de supportersvereniging en club samen omhoog te helpen. Beide zijn nu enorm succesvol. Daarom vond ik dit het juiste moment om te stoppen. Ik kan alleen maar trots zijn op wat we met z’n allen hebben bereikt. In al die jaren met verschillende bestuursleden en verschillende karakters, maar met één gemene deler: de club. Iedereen heeft zijn best gedaan om op zijn manier de supportersvereniging naar een hoger niveau te tillen. Zoveel mensen hebben hun steentje bijgedragen. Ik laat een goede organisatie achter.”
Dit interview is afkomstig uit het jubileumboek van Pro Excelsior, dat op 10 oktober 2025 tijdens het jubileumfeest van de supportersvereniging uitkomt. Alle leden van de supportersvereniging ontvangen een gratis exemplaar. Niet-leden kunnen het boek aanschaffen voor 10 euro.